iyyyki doğdum...

Buralarda bu zamanlarda böyle bir cümle zor aslında.. İnsanın içi hafakanlar diyarı olurken.. Çocuğuna vermek istediğin değerlerin artık değer olarak kabul edilmediğini, hatta küçümsendiğini görürken..

Ama yetiyor bir gülüş, bir bakış umutlanmaya.. Bi nınınınınınıııı yetiyor iykidoğdunanneye dönüşemese de.. Bir kucak sarılış,

Aslında iyki doğdumdan çok iyiki doğurdum oluyor bu zamanlarda.. Konkulara endişelere rağmen.. Yoksa alıp başını gidesi gelir insanın.. Yoksa baş edilmez dünya ağrısıyla.. Zira dünya ağrısı da yaşlılıkla artıyor, romatizma gibi.. Yaşlandıkça daha bir çok batıyor insana..

Ama olsun.. İyki doğdum yine de.. Gördün mü bak 34 bile oldum.. Kendimi ayağımda spor ayakkabı, k.çımda kot, okul kantininde pineklerken görünce 24ten 1 gıdım fazla hissetmesem de.. Yatağında mışıl mışıl uyuyan tosbağya bakıp, bu benden mi çıktı diye düşensemsem de.. tevvellüt belli.. Hissettiriyor yine de kendini, sırt bel ağrılarının dışında dünya ağrılarında..

                                                                            Annenin mumlarını üfleyen tosbağ