Uzuuun süredir bizim dilli düdüğün boyundan büyük laflarını yazmadım.Epeyce birikti aslında ama yazmadıklarımı unutuyorum çünkü her gün yeni bir şaşkınlık yaratıyor bende.
Yatarken üzerime zıpladı ve fena halde böğrümü göçertti (daha sonra ağrılara dayanamayıp doktora gittim, kırık yoktu velakin ciddi bir zedelenme vardı) nefes alırken zorlanıyorum falan,
U: off ölme iKtimalin var yani :)
Annem Önder'le konuşurken "tamam annecim" dedi.
U: Niye annecim diyorsun kendi çocuğuna annecim desene.
Sürekli soru soruyor.
E: Ulaş çok didikledin ama
U: Çünkü ben meraklı bir çocuğum.
3 yaşında fark ettik ki taban çöküklüğü var. O gün bugün özel tabanlık kullanıyor. Anaokulunda her gün ayakkabı değiştir tabanlık değiştir hiç aksatmadı. Bir gün tabanlıkları değiştiriyor.
U: Anne biliyor musun, tabanlıklarımın olması beni değişik yapıyor. Seviyorum değişik olmayı. Saçlarım da daha uzun arkadaşlarımdan o da değişik.
Bir gün büyüdüğünde hayalleri kuruyoruz. Nereden duyduysa :((
U: Ama askere gitmem lazım.
E:???
U:Evet askere gitmezsem bir şey yapamam çalışamam
E::0
Üniversitede başladığım Fransızca'ya başlayayım tekrar dedim. Dualinguada çalışıp duruyorum kendi kendime Ulaş da babası ile oyun oynuyor.
U: Annem Fransız sanıyor kendini :)
Şimdilik bu kadar olsun. Fazla uzatmayayım. Uzun yazılar okunmuyormuş artık :) Devamı tez zamanda :))
