Sabah sabah evden okula giderken ayaklarım beni taşımayacak düşüp bayılacam diyordum.. Tüm kemiklerim zangırdıyor, vücut parçalarım beynimin hakimiyetini kabul etmiyordu... Gözlerim kapanmak için, kafam dayanmak için yer arıyordu...
Hayır öyle çok uykusuz da değildim.. Akşamdan kalma, hasta yada başka bişey.. Her şey normaldi de ben değildim...
Okulda çalışıp tartışırken biraz toparladım ama halen okuduğumu anlama ve kendimi ifade de ciddi sıkıntılar yaşıyordum... Bahar yorgunluğu dedim sonunda tanım bulamayınca...
Bir şekilde başladık teze... Resmen ve gerçekten...
Çıktım bir kahve içtim, biraz okudum otobüsü beklerken.. Kahvenin içinde mi bir şey vardı, bu teze başlamanın heyecanı mı, nedir ne değildir bilmiyorum..
Her şey bir anda oldu.. Otobüsü beklemekten sıkıldım.. İki durak yolu yürüdüm ilk durağa gideyim diye.. Merdivenleri 2şer 2şer çıkıp, hoplaya zıplaya yürümeye başladım yollarda... Böyle içimin içime sığmak istemediği, dışarı fırlayıp, güneşe kavuşmaya zorladığı bir his... Yerimde duramaz bir hal... Bir iyimserlik bir iyimserlik.. Üstelik memleket almış başını gitmişken...
Dünya ağrısını bitirdim.. İki kelam edeyim diyordum üzerine.. Ama o duygu şu an yok..
Onun yerine bu darmadağın zihnin darmadağın laf salatası..
Uğurlar ola..
Hoşgeldin bahaaaaar lalalala....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Teşekkürler....