yılın ilk karı

Üniversiteye hazırlık döneminde dershanede müthiş bir edebiyat hocam vardı..

Onu müthiş yapan defalarca sürülmesiydi MEB'de çalıştığı dönemde belki, belki de sisteme bütünüyle uyamamasıydı (belki ikisi de aynı anlamdaydı) belki evet tanrı beni sonunda yargılayacaktır, hakkıdır, ama benim de sorularım olacak şeklinde konuşabilecek, dershane patronlarına kafa tutabilecek ve yine de pozisyonunu kaybetmeyecek cesaret ve bilgi birikiminde olmasıydı.. ama bence en çok sistemin aslında tam anlamıyla ezberciliğe yonttuğu bir düzenin içindeyken bile onu ve tüm dünyayı sorgulatacak ufuklar açmasıydı biz skor peşindekilerin algı dünyasında..

Ben hep şanslıydım.. Müfredatlara girmeyen pek çok şair ve yazarla daha örgün eğitimin çarkları içine girmeden tanışmış, kaynaşmıştım.. Dolaptan şiir antolojisi kitabını indirir (boyumdan büyüktü ya la) baba hadi çok gözlüklüydüm okuyalım derdim daha okuma bilmezken.. Orta okulda okuma seansına sakıncalı piyade götürmüşlüğüm, ilkokulda ezberden nazım hikmet okumuşluğum vardı.. :))

Ama babamın arşivinden (belki de ilgisinden) kaçan pek çok şairle de yaprak testlerde tanıştım.. Ece Ayhanlar, Edip Canseverler, hatta Cemal Süraya'nın bazı şiirleri gibi..

Yaprak testlerden kopyaladığım şiirleri ve pasajları kaydettiğim bir defterciğim bile vardı..

Ben şanslıydım dedim ya..

Kar yağdığında da aklıma hep bir dize gelir.. Yaprak testlerin sayfaları arasından..

Kar çok şiirseldir.. Kesinn (hatta şansal deyimiyle %100 :)) Ama ilk kar.. işte o resmen epiktir..

Gökyüzünden düşen ilk beyaz taneleri gördüğüm an, içim resmen pırpır olur.. Aşık olmuşum gibi, bir coşku bir şahlanma.. Hele sabah etrafı bembeyaz görmek.. Hayatta beni (mevsimsel anlamda daha mutlu eden bir şey yoktur) ellerim ceplerimde bir şiir mırıldanırım.. Kimindir bilmem (bilmezdim Yaşar'ınmış ya la)

Yılın ilk karı yağıyor/ dışarıdayım/ kaçıncı aşk bu sersefil yaşadığım/ mızrakları saplı durur sırtımda/ yalan değil 13ümde sevdalandığım..