Artık inkarın faydası yok. Bu çocuk pazartesi sendromu yaşıyor.
Yok genel olarak giderken olay çıkarmıyor. Hatta babaannesi ile de gayet iyi vakit geçiriyor gün içinde.
Olay ben geldikten sonra başlıyor. Önce bir sevinç kucağıma atlıyor. Sonra küsüyor arkasını dönüyor, sonra kucağımdan inmek istemiyor.
İki dakikalığına yanından ayrılsam kıyameti koparıyor.
Ve uyumuyor :((
Yanına gidiyorum, elini tutuyorum, gözlerini kapıyor, dalıyor, evet kesinlikle eminim dalıyor, elini bırakıp deneme yapıyorum, tamam uyudu diyorum, daha yastığa başımı değdirmeden telsizden isyan çığlıkları...
Bütün gece böyle gidebilir, tabi ben sonunda pes edip aramıza almasam...
Evet, pazartesi geceleri, bir süre de olsa zafer Ulaş'ın oluyor ve bizimle yatıyor....
Gerçi tosbağ diğer zamanlarda böyle bir beklentiye girmiyor ve ben de herhangi bir şeyi olay haline getirmek istemiyorum. Şuan için yemek, uyku; ilerde ders vsvsvs... Hiçbir şeyi...
Çünkü olay olan inat oluyor, büyüyor sorun oluyor...
O yüzden rahat edemesem de, olmaması gerektiğini düşünsem de; böyle zamanlarda Ulaş'la inatlaşmak yerine kendini daha rahat hissedeceğine inandığım şeyi yapıyor kuralı bozuyorum. İstisnalar olmasa kurallar ne işe yarar dimi??
İçim çok rahat olmasa da pazartesiye has bir durum oluşu su serpiyor bir nebze...
Sanırım O da benim gibi.. Haftasonunun yoğun birlikteliğinden sonra gelen ayrılığa tepki veriyor.
Pazartesi sendromu yaşıyor...
Daha şimdiden :(((
İstikbal göklerdedir :))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Teşekkürler....