8. ay itibarıyla 8900gr, 72cm.
Bu ay baş çevresi de büyüyerek içime su serpti. Lakin bıngıldak kapandı gibi. Doktor bunun önemli olmadığını yine yine yeniden söylese de benim kuruntularım bitmiş değil. Bir nebze birlikte yaşamayı öğrendik galiba. Artık ilk zamanlarki kadar panige yol açmıyorlar. Ama halen oradalar, bir yere gittikleri ve sanırım gidecekleri yok :)
Neyse yine tosbağaya da dönecek olursak: emeklemede master yapmakta kendileri.. Oturma odasında koyup mutfakta buluyoruz, arkamızı dönmeye gelmiyor, evi keşfe çıkıyor.
Dolayısıyla bu aralar evdeki birincil meselerden biri "güvenlik" oldu. Her şey gözümde canavarlaştı. Prizler, kablolar, köşeler, dolaplar, çekmeceler, kapılar... Her şeyyyy. Evet güvenlik şeysileri var, var da bu tosbağ güvenlik alet edavatlarını sökmeyi ve güvenliksiz bir kenar bulmayı kendine şiar edinmiş durumda. Kalbimi durduran dönüşler yapmakta.
Bunun dışında babıldama devam. Ayrıca benim söylediklerimin ilk hecelerini tekrarlıyor zaman zaman.
Emekleme dışında ayağa kalkmada da master düzeyine geçiş yaptı. Etrafı tarıyor, kendisinden yüksek herhangi bir şeyi gözüne kestiriyor ve tutunup hoppp ayakta... Başımız artık ciddi belada yani. Yürüme hevesi tavanda sıpanın. Ayakta olmak varken ne diye oturayım, sürüneyim diyor..
Ellerde de yeniden bir faaliyet var: "gel" ve "alkış" yapıyor el hareketleri ile. "baybay" henüz net değil. Eliyle "gel" yaparken bazen bizi taklit edip "gee" diyor. Sanırsın konuşuyor velet :)
Etrafı ile fazlaca ilgili. Herkes onunla ilgilenecek. İlgi azalırsa anında anormal gülme efektleri çıkarıyor. Özellikle dışarda olduğumuzda.
Ayrıca yeni tatlara çok açık (bu konuda hiç anasına çekmemiş şükür). Ne versem balık gibi açıyor ağzını.
Kahvaltıya başladı. Peynir ve yumurta sarısına bayılıyor. Pekmez pek favorisi olmasa da gideri var :)
Hafta sonu tosbayı mama sandalyesine oturtup kendime çay koymaya mutfağa gittim. Sandalye üzerinde kahvaltılıkların durduğu yemek masasına yakın-mış. Kendisinin peynir tabağını bulup önüne çekip avuçla peynir yerken buldum veledi. Beni beklemeye zahmet etmemiş tospik.
Günler hızla akıp gidiyor. Ulaş her gün yeni bir şey keşfediyor. Bize düşen oturup izlemek.
Keyifle...
Korkuyla bazen de.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Teşekkürler....