eller eller eller

Bu bizim oğlanın elleri ile bir alıp veremediği var.

Henüz 2,5-3 aylıktan beri, ellerini inceleyip, işlevlerini çözmeye çalışmıştı.

Çözmüştü de bir nebze. Ya da ben öyle sandıydım (bkz:).

Neyse efenim, Ulaş tosbağsında elleri ile ilgili, yine yeniden bir çalışma var.

Yine elleri eviriyor, çeviriyor. Yine gözüne, ağzına, burnuna sokuyor. Yine onlarla konuşuyor

Bu defa biraz farklı lakin.

Bilnçli hareketler yapmaya çalışıyor. "gel, baybay, alkış" gibi.

Gece uyurken bile eller faliyet halinde :)

Ellerin ağza bir şeyler taşımak dışında da işlevleri olduğunu fark etti.

İletişim kurabildiğini fark etti elleri ile...

İLETİŞİM!!!!

Aslında ne kadar hayati bir şey insan doğasında iletişmek. Sürekli kendimizi anlatma derdindeyiz, anlaşılmadığımızda öfkeli...

Ulaş'ın bu ara iletişim derdi daha çok onaylanmak üzerine kurulu. Gülüyorsak, onaylandığını hissediyor. Gerçi her yaptığı çok yeni olduğundan güldürüyor ya neyyyse. (ellerini yoğurda sokup, sonra kafasına sürmesi bile :)

Şuan sanki sadece alkış bilinçli gibi. Doğru yerde kullanıyor- çoğunlukla. Gel sıklıkla yaptığı bir haraket ama çağırma amaçlı mı değil mi çözemedim.. Baybay ise henüz yapım aşamasında...

Ne garip insanevladı yavhu...

Bir taraftan ne çabuk geçiyor zaman, ne çabuk büyüyor Ulaş diye şaşırıyor ve

                                                                                                         üzülüyorum... (evet doğru sözcük bu)

Gerçi çok da abes değil heralde böyle hissetmem. O büyüdükçe, bağımsızlaştıkça benden uzaklaşıyor. O kadar hızlı oluyor ki hep bir şeyleri kaçırıyorum gibi hissediyorum. Tamam doğal olan bu ve evet tabiki çok mutluyum ama...

Aması biraz ego, biraz nostalji... Biraz panik, biraz endişe...

AMA hepsinden öte dehşet verici derecede keyifli ondaki değişimi izlemek.

Bir taraftan da bir an önce konuşsun diye düşünmemim sebebi bu heralde.