bilanço 2012

Çoook uzun zaman günlük tuttum.

Okumayı bilmediğimden beri. Oturturdum annemi, yazdırırdım, "sevgili günlük bugün....".

Öğrendim kendim yazdım herallahıngünü. Haftaiçi okul vs falandı da bazı haftasonları "sevgili günlük bugün hiçbir şey yapmadım" şeklinde yazılarım vardı.

Yaptıklarımdan gayri yapmadıklarımı da yazardım yani :)

Zamanla yazma sıklığım azaldı. Haftada bir kaç, ayda birkaç, bir olay olduğunda, ancak her yıl sonu mutlaka "bilanço" çıkardım.

Bazen gecikse de birkaç gün/hafta/ay, her yıl mutlaka çıkardım.

Şimdi geçtiğimiz yıldan bu yana baktığımda gene öyle çok değişim var ki hayatımda.

Geçen yılbaşı hamileydim. Üstelik yeni yeni fark ettiriyordu tosbağ kendisini.

Hatta ilk yılbaşı gecesi tekme attı babasına. Önder sarhoş bir halde fazla idrak edemese de durumu, sonraki günler tekme manyağı yaptı oğlan hepimizi...

2012 içinde Ulaş doğdu, büyüdü. Resmen bir kişilik olarak iki kişilik evimizde yerini aldı.

Güldü, güldürdü, ağladı, ağlattı, sinirlendirdi, değiştirdi...

Bunca sene iki kişilik dizayn ettiğimiz dünyamızda "ben de varım" dedi.

Önce hayatımda ilk kez; hastanede yattım, serum aldım, ameliyat oldum ve kucağıma kara-kırmızı bir yaratık verdiler. Emdi, uyudu, ağaldı, yordu...

Uykusuz geceler yaşadım, ışıkta uyumayı öğrendim, bir mırıltıya açıldı gözlerim.

"anne" oldum (mu acaba?), ev kadını oldum (bak onu kesin olamadım, sadece evde oturdum). Daha önce hiç olmadığım şeyleri oldum yani...

Uyumsuz ben, hepsine arıza çıkarsam da Ulaş'ın yardımları ile büyük ölçüde krizleri aştım.

Bütün bir yılı "Ulaş" olarak görür haldeyim.

Ulaş doğdu, Ulaş güldü, Ulaş aguladı, Ulaş döndü, Ulaş babıldadı, Ulaş emekledi, Ulaş ekgıdaya geçti, Ulaş ilk bayramını, ilk tatilini, ilk yolculuğunu yaşadı.

Bu yılı "Ulaş yılı" olarak adlandırabiliriz yani.

Bu arada "ben" doktora da "yeterli" olabildim ama üstüne hiç bir şey koymadım.

Biraz makale okudum en fazla. Sonrası Ulaş'la...

Bir yıldan fazladır alkol YOK hayatımda. Sevgili baileys dolapta gözümün içine içine bakıyor, az daha çok az daha bekle bebeem :) Sigara ile ise aramızda yoksunluk semptomu çerçevesinde bir ilişki var. Deli gibi özlüyorum kendisini...

Sinema, tiyatro, konser vb aktiviteler açısından oldukça kısır kaldı 2012 (çocuğunu hayatına entegre et felsefem büyük oranda çuvaldı sanırsam yanı, neyse başka bir yazıda bu ukelealığımla da yüzleşirim :) ancak 2013'den umutluyum (olmak istiyorum ya da).

Bebeğim, farem, ilk göz ağrım, canım kardeşim okulu bitirdi ve çalışmaya başladı. İş stesi ile tanıştı.

Biz AİLE olduk. Önder, ben ve Ulaş... Bambaşka sorumluluklarla tanıştık. Birlik olmanın ne olduğunu öğrenmeye başladık, birlikte olmaktan ziyade...

Barış'çım çıktı sonunda..

Yani 2012 kendisinden istediğim, dilediğim pek çok şeyi karşıladı. Daha güzelleri 2013'e..

Hee bir de bu arada ben blog yazar oldum :)) Enterasan bir yıl oldu yani :))