nazara inanmam daaa

Sinir olurum insanların "....'a inanmam daa, var işte" demelerine. Ya inanırsın ya da inanmazsın bir şeye. Hem öyle hem böyle olur mu? Sanki inandığını söyleyememe hali. İnanmaktan utanma durumu. İnanıyorum demeden inandığını itiraf etme, karşısındaki inandırma biçimi.




Nazar bu ...'ların en üst sıralarında gelir. Nazara inanmadan inanan çok fazla insan bulunur bu topraklarda.





Ben de onlardan oldum galiba sonunda.

İnanmam nazara. Ya da herhangi bir enerji akışı, kem göz vs gibi farklı bir adına.

İnanmam, inanmam daaaa.

Bir şey var. Ne diyeceğimi, ne isim vereceğimi bilemedim.

İnat mı desem, şaka mı, kör talih, kötü şans... Bilemedim ne diyeceğimi, bulamadım bir türlü.

İsimsiz durum şu ki: Ne zaman "bu çocuk artık sıkıntısız uyuyor" desem, "hallettik yaa bu işi" ukalalığına girsem, ne zaman ama ne zaman "dudaklarımda müstehzi bir gülüş çözdük ooolum biz haliyle diğer zavallı annelere yüksekten bakmaya kalksam.... BAMMMM!!!!

                                          diye çakılıveriorum yere...

Hayır kimsenin günahını alamam.

Kimseye suç atamam.

Zira birine söylemeye, biri ile konuşmaya, hatta sözcüklere dökmeye hacet yok. Aklımdan geçtiği anda karşılığını alıyorum KAPAK kıvamında...

Tamamen evrensel bir şaka bu...

Dalga geçiyor benimle.

Nazara inanmam daaaaa.... Bir şey var ortalarda dolanan. Bana kaderimin bir oyunu mu buuuuuu?