Ulaş'ın doğmadan önce ilk sahip olduğu şeydi kitaplar. Dedesi tüyaptan imzalı kitaplar almıştı. Eda teyzesi İrlanda'dan getirmişti oyun kitaplarını. Tabi anne-baba olarak biz de çeşitli masal kitapları almıştık.
Okuyorduk da dikkati dağılıyordu uyku öncesi tosbağnın. Üstelik eline veremiyorduk. Bir kaç kere üzerine kusmuşluğu olsa da kitaplarla teması bundan öteye gidemiyordu.
Kitap kurdu bir ailenin ferdi olarak Ulaş'ın bir an önce kitaplarla temas etmesini istiyorduk da şu babycenterda bahsedilen dokunsal duygularını harekete geçirecek kitapları bir türlü bulamadım.
Sonunda buldum. Bizim tosbağ da kitaba dokunmayı ve onu yemeyi çok sevdi. Şimdi babası çiftlik hayvanlarına şarkı yazıyor ben öykü.
Ulaş da "domuz" yiyor. Hayırlısı bakalım :)
PS: Kitabı "yerken" foto çekemedim. Sıpa kamera görünce bakıyor :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Teşekkürler....