tatil sonrası rehaveti

Bu hafta öyle bir rehavet halinde geçti ki.. Hiçbir şey yazmaya güç bulamadım kendimde.. Dünyanın kafayı yediği bir yeni yılda hiçbir şey olmuyormuş gibi.. cümbür cemaat bir deli gömleği giymemişiz gibi yaşamaya devam.. Zaten hepimiz delirdiğimize göre artık dünyanın kendisi bir tımarhane, hayat da bir halüsinasyon olmuyor mu??

Neyse.. İşte, bu yanılsamalardan ben de payıma düşeni aldım yılın ilk haftasında..

Sanki takvimlerde değişen son rakamla beraber ben de değişmişim gibi.. böyle bir şey mümkünmüş gibi.. Üzerime bir sabır geldi ki sormayın.. Bir dervişlik, bir ermişlik halindeyim.. Bu duruma benden sonra en çok şaşıran kişi tabiki de Ulaş.. Kızacağım şeyler yapıyor ve ben bağırmıyorum.. (evet alt metinde genelde bağırdığım olduğu doğrudur :(

Bu şaşkınlıktan olsa gerek o da değişti.. Bilmiyorum belki de benim başka bir yanılsamam ama o da sanki daha farklı gibi.. Yalan yok halen yapacağından geri durmuyor ama annejim annejim şeklinde yapıyor yapacağını :))

Yanlış anlaşılmasın halen kurallarımız geçerli.. Yılbaşı bonusundan sonra gece 9:30'u geçmiyor uyku saati, yemek hala masada yeniyor.. Ama o kalkıp kalkıp yanımıza geldiğinde ben sabırla yatırmaya.. yanıma yat dediğinde tamam 5 dakika şeklinde istediğini yapmaya.. kitap pazarlıklarında arada onu galip çıkarmaya fazla itirazım yok..

Yılbaşı ertesi de tatil olunca bir sarsırmıştı benliğimi ne yalan söyleyeyim.. Zira -hafta içi birbirimizi ne kadar özlemiş olsak da, belki de tam da bu yüzden- hafta sonu geldiğinde tospik canavarıyla birbirimize girmeyi başarıyorduk.. Dolayısıyla soğuk ve kar nedeniyle de büyük oranda evde başbaşa geçireceğimiz bu 4 gün oldukça korkutucuydu benim için.. Ama bilin ne oldu?? HİÇBİR ŞEY!! Evet ne kavga, ne inatlaşma, ne bağrışma.. Oynadık, gezdik, konuştuk.. O kadar güzel zaman geçirdik ki.. tadı damağımızda kaldı.. Hatta bir haftadır her gün işe gitmeme bir engel çıkarıyor tosbağ.. Bir hafta oldu hala gitmeyeyim istiyor.. Bu çok yeni bir şey değil tabi.. Yani her tatil sonrası, pazartesi krizi yaşıyor tospik.. İlla bir ben de geleyim, gitme söylemleri, bir kaçmalar falan yaşanıyor ama ilk defa bu kadar uzun sürdü..

Nasıl oldu, nereden geldi üzerime bu tevekkül, bu sabır bilmiyorum.. Yılbaşı gecesi tosbağ gece 1'e kadar bizimle oturup da pek de bir şey olmadığını gördükten sonra mı oldu, çok mu şartladım kendimi, yoksa noel baba heybesinde mi getirdi bilmiyorum..Ama çok mutluyum.. Böyle de olabiliyormuş'u gördükçe daha çok telkinde bulunuyorum kendime.. Böyle böyle ço güzel bir hafta oldu bizim için.. Yeni yılın ilk değişimi..

Hayatımın hiçbir döneminde yeni yıl dileklerim falan olmamıştır.. Yeni yılla değişen bir şeyler olacağına inanmam.. Hiç bu sene şu kadar kilo verecem, şu kadar şöyle olacak falan demedim.. Tabi ki umuttur yeni bir yıl.. Çabayla sonuç verir bence.. Bu yıldan dünya ve memleket adına fazla umudum kalmamışsa da (yılbaşı gecesi sohbetinde, amaaan mahvettik zaten dünyayı, o da intikamını alcak alsın, kıyamet mi kopacak, kopsun, şeklinde çok iç açıcı konuşmalarım olmadı değil :) ama ben dünya üzerinde ayağımı sürümeye oksijeninden nasiplenmeye devam ettiğim müddetçe de umutla yırtınmaya devam edeceğim.. Öfke kontrolünde aşama kaydedebilirsem bunu 35 yaşın olgunluğuna (!) ve yeni yıla bağlama niyetim yok, her şey karşılıklı..

Tabi böyle keyifli, filmli, mısır patlaklı, huzurlu bir tatilden sonra işe gelmek insanda rehavet yaratıyor.. Ama iş devam ediyor, okul devam ediyor.. Okulm demişken yeni yılın bir güzel haberi de okuldan bir aralık sıkıştırdığım onca koşuşturmadan sonra ilk etabı tamamladım tezde.. Koşturmalara devam..

İşte böyle başladı 2015 benim için güzel, insanlık için yıkıcı.. İnsanlık allaha emanet gidiyor.. Bataklığı kurutmadan çırpınmak ne işe mi yarıyor?? Bilmiyorum..

Sizlere Ulaş'la beraber neşrettiğimiz şu güzide eserle veda ediyorum..

Yeni yıl yeni yıl yeni yıl, bizlere kutlu olsun..
Yeni yıl yeni yıl yeni yıl herkese mutlu olsun..