Gayet endişe paratoneri şeklinde geçen 9 ay+1 yıldan sonra bana bir haller oldu.. Amaaan demeyi öğrendim bu annelik işinde.. Ve ne zaman ki bunu öğrendim işin rengi ve tadı değişti.. Sanki her şey daha bir kolay ilerler oldu..
Mesela Ulaş ne zamandır bezsiz bilmiyorum.. 1 ay olmadı herhalde.. Bir kaç haftadır artık söylüyor da.. Hatta hafta sonu kopardı gülmekten beni.. İçerde oyun oynuyor ben de kahvaltı bulaşıklarını toparlıyorum.. Kendi kendine konuşuyor.. kısık sesle.. kaka, kaka, kaka.. bir anda dank etti.. koşarak ve anneaa kaka şeklinde bağırarak yanıma geldi :))
Bezi çıkarmaya tam olarak karar verip Ulaş'a da bunu bildirdikten sonra gece gündüz, ev sokak ayrımı yapmadım.. Sürekli olarak bezsiz.. Gece ıslatma da pek yok.. Sadece bu hafta sonu ağlayarak uyandı, yanına gittik ki seller sular götürmüş yatağı.. Ama ne kadar üzgün, ne kadar mahçup anlatamam.. Annecim olabilir bazen.. yatmadan önce fazla su içmemek lazım galiba, gel değişelim dedim.. O kadar.. Haa sonrasında ben de kahroldum.. Neden bu kadar üzülüyor, yanlış bir şey mi yapıyoruz diye kendimi yedim ama.. Sanırım, başarı konusundaki algısından kaynaklı.. Ee anasının oğlu..
Bir de bazen sabah kalktığında yatağını ve kendini yokluyor, ıslaklık var mı diye...Fazla mı belli ediyorum acaba, çaktırmadan inceleme yaptığımı sanırken...
İşte böyle anlarda diyorum ki, biraz daha bekleyebilirdi.. İlla bu yazı bezsiz finale erdirmek şart değildi.. Ama bu çocuk yetiştirme olayında tek mekanizma sen değilsin ki.. Neden böyle bir karar verdiğimi önceki yazımda belirtmiştim herhalde.. Benim dışımda mekanizmaların müdahaleleri hele de yanlış müdahaleleri daha büyük sorunlar doğuracak gibi geldi.. Yani ben bunu şimdi bu şekilde yapmasaydım, kışın benim dışımda doğru olmayan yöntemlerle yapılacaktı... Bunu biliyorum.. Üstelik bütün yaz o kadar sürüncemeye girdi ki tuvalet işi, artık kafası karışmaya başlamıştı.. Neyse.. Oldu da bitti maşallah.. Çok büyük sorun çıkacağını düşünmüyorum bundan sonra..
Geçer geçer bunlar da.. Evet sezon finaline victoryle erdik ama bu durum benim gözümde zaferle sonuçlanan bir büyük taaruz.. Daha düşmanı yurttan atçaz.. Bu da bitecek.. Daha ne challengelar var hayatta.. (yalnız bu challenge sözcüğünün yerine ömrüm boyu başka bir sözcük koyamadım ben, zorluk desem değil, tam olarak meydan okuma da değil, öf bilemedim..)
Şu iş bir tam bitsin yöntemler konusundaki görüşlerimi de paylaşmayı planlıyorum.. Lakin Bazı söylemlere ciddi kıl oluyorum.. Ama bu oğlumun zaferidir.. Şimdi bunu sulandırmayalım :))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Teşekkürler....