konuşma yada konuşmama meseleleri

Ulaş'ın konuşma gelişimi biraz yavaştan ilerliyor sanırsam... Yaşıtlarından geri değil aslında ama ben ileri olmasını bekliyorum belki de.. Artık bazı şeyleri bilinçli söylemesini bekliyorum ama halen "anne" "önder" "anneanne" dışındakiler tesadüfi sanki.. Dede de var ama canı isterse.. Aslında genel olarak konuşma canı isterse niteliğinde... İşaret dili çok daha fazla işine geliyor.. Çağır babayı diyorum el "gel" yapıyor ama görüntü var ses yok, oturacak mısın diyorum el aşağı gidip geliyor ama ıhıhhh hiçbir sözcük eşlik etmiyor işarete..

İstediğini ıhlayarak gösteriyor, su mu dediğimde misalen kafa hararetle sallanıyor hıııı sesine mütakip, yanlış şey gösterdiğimde ufak çaplı bir isyan, yanlış da ısrar edersemse aleni öfke :))

Tutup çekiştiriyor bir yere götürmek istediğinde, çeke çeke oturtuyor oturmamı isterdiğinde, dönmemi isterse itiyor, yatmamı isterse saçıma yapışıyor... İstediğini bir şekilde yaptırıyor.. Zor kullanarak yada sevimlilik yaparak.. Ama sözcük... yokkkkkkk.....

Kendi kendine bir şeyler konruşuyor, şarkılar, tekerlemeler söylüyor, ancak henüz bizim de anlayabileceğimiz bir dilde değil :) Acaba her istediğini ıh dediğinde yapıyoruz ondan mı söylemeye ihtiyaç duymuyor dedim, çok onaylamasam da söyletmeye çalıştım vermeden istediğini, ama yok tahminlerimde haklıymışım çok sinirlendi, bu sefer ağladığında istediği olmasına dönecek diye vazgeçtim..

İşin tuhafı alıcı dil fazlasıyla iyi.. Her haltı anlıyor, arabayla treni, elmayla armudu ayırdediyor.. Dün elinde baktım bir kağıt ağzına sokuyor, gel bunu çöpe atalım dedim aldım elinden, ben unuttum baktım o mutfağa sapmış, çöpün önünde :))

Zaten işçilikteki marifetlerini belirtmiştim. (bkz). Su getirir, çorap getirir, çanta, kitap, top, araba, lego.. hepsini adıyla bilir, tanır, getirir.. Ama söylemek- YOK!!!

Eskiden söylediği şeyleri bile söylemez oldu ondan biraz kaygım.. (tamam kaygıda klinik vakayım) Eylemleri komple bıraktı mesela.. Gel yok, al yok, ver yok.. dede ve baba arada bir..mama ve meme de öyle.. üstelik ikinci heceye de üşenir oldu.. mammm diye bağırıyor, memmm şeklinde yırtıyor üstümü başımı..

Ama taklitler, daha doğrusu taklit çabaları çok yoğun, ağzıma bakıyor sesi çıkarmaya çalışıyor.. Zaman zaman tesadüfen tutturuyor da.. Elma verecem, konuşuyorum, elma soyayım mı sana, elma yer misin, çok güzel elma almış baba (sözcüğün tekrarı açısından) baktım elll-ma dedi.. Aaaa!!! Ben resmen sevinç çığlıkları atıyorum "ne bu annecim?" cevap "teee" (bu da yeni sözcüğü her şey teee)

Ama zora geldiğinde çıkarıyor galiba.. Geçen gece dedim bakalım emziği vermeden yatırayım naapçak??Güzel; emdi, öpüştük koklaştık yatırdım.. Biraz sonra sesler "aneaaa" gittim baktım doğrulmuş yataktan "emzik?!" hem şaşkın hem kafa tutar bir tonlama.. Aman benim oğlum emzik demiş vermez miyim? Yok lan şaka tabi henüz bıraktırmada kararlı değilim.. Tam karar aldıktan sonra bi tarafını yırtsa vermem :)

Son birkaç gündür eylemlerin varlığını da hatırladı arada kendilerine saygı gösteriyor.. Beni döndürmeye çalışıyor "ditttttt" şeklinde bir hırsla, babaannesini yanına çağırıyor "gehhh" diye, ver ve al da arada kendilerine yer buluyorlar ama çok çok arada...

Evet aceleciyim biraz.. Ondan bu serzeniş.. Konuşsun bir an önce istiyorum, oturup sohbet edelim, ne yapmış ne olmuş anlatsın; farklı farklı sözcükler uydursun, bizi güldürsün istiyorum :)) Kendim için istiyorsam namerdim :) konuşsun da şu öfke patlamaları azalsın artık!!!!