Tamamen kendi familyasına özgü, kuralı, istisnası, grameri yok!!
Kafasına göre :))
İletişim konusunda çıldırıyor ve kendini yeteri kadar anlatamıyor ya tosbağ. Sonunda isyan etti.. Ben sizin gibi konuşamıyorsam siz beni anlayacaksınız diyor..
Aramızdaki diyaloglar tam ingiliz-fransız diyaloğuna döndü. Ya da benim ingilizce soru soran hocama ısrarla türkçe cevap verme inadıma..
-Araba geliyor oğlum kenara çekil
-(kenara çekilirken) nınnnnn
(kasaptaki etlere bakan Ulaş'a)
-onlar ne annecim?
-namnamnam
-bak baban geldi
-geldiii (evet arada dilimize tenezzül ediyor:)
-Ulaş gel sandalyene otur yemek yiyecez
-namnamnam
-Bak Ulaş köpek
-hıvhıvhıv
-Ulaş çağırsana kediyi
(parmakları birbirine sürterek) gehgeh
-hadi şakı söyle
-(zıplayarak) nananana
Tabi ki bu iletişme çabası her zaman böyle eğlenceli değil. Çoğu zaman onu anlamamamıza çok içerliyor ve yaygara, bağırtı çağırtı.. Bir de heyecanlı bir şey isteyeceği zaman kafasını sallaya sallaya vehvehveh şeklinde çığırıyor. Bazen de karıştırıp ahahahah oluyor.
Önder'e de baba dememe konusunda bir inat geliştirdi. Sürekli öndeeeeee şeklinde çağırıyor kendisini..
Velhasıl iletişim önemli. Şimdi daha da fark ediyorum önemini. Bazen aile içi şiddeti kendini ifadede yetersizlik şeklinde açıklarız ya (psikoloji jamiası olarak) çok da yanlış değilmiş hani. Ulaş da kendini, derdini, isteğini anlatamadığında biz anlamadığımızda çıldırıyor. Gürültü kıyamet..
Bu aralar böyle bizim evim halleri..
Tatil detayları çok yakında :))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Teşekkürler....