koççççum benim

Üniversiteye gireceğim dönemde böylesine popüler değildi psikoloji.

Ben de başarılı öğrenciyim, tüm öğretmenler, çevrem annem babam tutturdular bilindik meslekleri: Hukuk oku, siyasal oku, -o zamanın popüler bölümü- işletme oku.

İnadım inat dedim "psikoloji okuyacağım", ODTÜ'de okuyacağım.

Pehpehpeh. Acayip de ukalayım. Ben mezun olana kadar çok iş alanı açılır psikologlara diyorum.

Sonunda herkesi ikna ettim. Bilerek ve isteyerek ve çok severek seçtiğimi bu bölümü.

Bir gün pişman olmadım seçimimden. Hep çok severek okudum- hala daha okumaktayım-, çok severek çalıştım.

Ve yanılmadım. Birdenbire tüm özel üniversitelerde "psikoloji" bölümü açıldı. Pek çok kamu kurum, kuruluşu psikolog almaya başladı.

Ama bir konuyu öngörememişim.

ŞARLATANLAR!!!!!!



Alan öyle bir alan ki, ağzı olan konuşuyor resmen. Bilen, az bilen, hiç bilmeyen.... Hep bir "fikir" var genel itibarıyla.

Ne okuduğu belli olmayanlar yüksek lisans mezunu, birilerinin borusuna üflemek için konuşanlar da cabası..

Yalan yanlış bilgiler ortalıkta cirit atıyor.

17 yaşında bunları öngöremediğim için kendime kızmıyorum da 30umdan sonra bile hala bazı müesseseleri anlayamadığım için kızıyorum açıkçası.

Hap kitaplar, reçeteler, tarifler, iyi yaşamak, iyi çalışmak, iyi aşk, iyi anne, iyi evlat... "İyi" kime göre, haplar kime hitap eder, reçeteler nasıl verilir, tarif neyi tarif eder?????

Bir de bu "koç" kimdir??

Nasıl bir eğitimle almıştır bu ünvanı?

Ne yapar, ne katar? Yaşam koçu, eğitim koçu, ilişki koçu....

Öncelikle yaşam koçu ne yaa? Ben bilmiyorum yaşamayı gel bana öğret mi?

En son "emzirme"nin de koçu olduğu gördüğümde kahkahalara boğuldum resmen. Bu kadar doğal bir süreci bu kadar büyüterek zaten soruna davetiye çıkarıyorsun. Sonra da davete icabet edince sorunu çözmek için zaman, enerji, para, umut harcıyorsun.

Herkesi zan altında bırakmak da istemem, belki işe yararları da vardır; ama ben yeni dönem sorunun sorun aramak olduğunu düşünüyorum bir nebze de.

Kimsenin ekmeğinde gözüm yok. Herkes işini yapsın. Kimseye de b.k atmak istemem. Ama anlamıyorum ve dahi onaylamıyorum bazı şeyleri. Hem bir psikolog, hem bir anne, hem bir insan olarak.

Hayat bir içgüdü işi, annelik de öyle. Fazla da zorlamamak lazım.

Naçizane....