2015 yeniden hayata karıştığım yıl oldu galiba.. Pek çok kırgınlığı, küskünlüğü geride bıraktığım, bazı şeyleri anlamaktan vazgeçtiğim, değerliyi yeniden tanımladığım bir yıl oldu..
Çocuklu hayatın o derin girdabından, çocukla var olmaktan, ondan ayrılamamaktan vazgeçtiğim bir yıl..
Tamam Ulaş'ın 7. ayından beri çalışıyor ve günün büyük çoğunluğunu ondan ayrı gaçiriyordum ama gece onu yatırmadan evden çıkmak, yada hafta sonu bir gün onsuz bir yere gitmek pek düşünülebildiğim bir şey değildi. Evet belki bu sene de 1-2dir bu haller ama en azından içimdeki o algıyı kırdım. 2016'da daha fazla yapacağım işallah amin :) (hatta Ulaşsız yurtdışı bile kafama yatmaya başladı laf aramızda)
2015'te neler oldu??
Ulaş okula başladı. Aslında çok da zor olmayan bir adaptasyonun ardından artık okullu bir adam kendileri.. Ben okullu çocuğum demesini biliyor ama sabah kalkması ve öğlen uyumaması biraz zorluyor. Sosyal ilişkileri, ince motor kasları, araştırmacılık ve öğrenme isteği oldukça gelişti bu okul dönemiyle.. Okulundan ve öğretmeninden oldukça memnunum.. PYP ve GEMS programlarını kullanıyorlar. Açıkçası Ulaş'ın okul dönemi öncesi pek de bilgi sahibi olmadığım bir alandı bu.. Ancak okulla birlikte araştırıp öğrendikçe çok aklıma yattı, Ulaş için çok uygun olduğunu düşündüm ve iyi de gidiyor. Bir haftalık aradan sonra soğuması beklenebilecekken çok özlemiş bir şekilde gitti okula..
Ulaş'ın okuluyla birlikte bizim de hayatımız büyük oranda değişti. Yeniden yemek yapmaya başladım, eve yeniden temizlik için yardımcı aldım, tamamen başbaşa ve kendi başımıza kaldık.. Tabi bir anlamda zorlayıcı oldu. Özellikle iş çıkışı eve koşturup yemek yapma gerekliliği ancak Önder'le birlikte dengeledik. Haftasonu köfteyi yapıp buzluğa yığmak, sebzeleri yıkayıp hazırlamak haftaiçi işyükünü biraz hafifleütiyor. Ne kadar yardımcı gelse de ütüler de arttı tabi. Zira tosbik artık evde tüm günü pijamayla geçirmiyor. Arada bize de ütü kalıyor :))
Kendime daha rahat vakit ayırır oldum bu yoğunluğa ters bir şekilde. Bazı günler Ulaş'ı okuldan Önder'in almasıyla, arkadaşlarımla bir kahve içebiliyor, kuaföre falan daha rahat gidebiliyorum.
Bu sene ayrıca tatili de bolca ve keyifle yaptığımız bir yıldı. Yazın Altınoluk, Tekirdağ ve Antalya kışın Amsterdam ve Paris çok güzel oldu, ne güzel oldu :)) Hala etkisinden çıkamadım o ışıl ışıl sokakların ;) Fotoğraflara bakıp bakıp gülüyorum, her sokağın da fotoğrafı çekilmez ki ;) Zaten tatillerdir büyük oranda yazı ortalamamı düşüren de :))
Bir de Ulaş'la sinemaya ve tiyatroya gidebilmeye başladım.. (bkz: ulaşla ilk1 ve 2) Geçen anlatıyorum hayallerimi, birlikte kahve içeceğiz, sinemaya gideceğiz.. Surat mest ve şaşkın :))
Ayrıca doktora için de çok yoğun olmasa da sonunda bir şeyler ortaya çıkıyor dediğim bir yıldı 2015.. Datalar yürüyor, okumalar yarım yamalak.. 2016'da devam!!!!
Çok okudum bir de.. Tatiller nedeniyle istediğim ve beklediğim sayıya ulaşamasam da 45 kitap az değil.. Üstelik çok ilginç kitaplardı. Liste için başka bir post gerek :)
Bu yılın en kötü tarafı Ulaş'lı hayatımızda ilk defa ateşli geceleri ardarda yaşamak oldu.. Okulla birlikte benim sağlıklı çocuğum bir anda virüs paratöneri oldu.. Almadığı hastalık kalmadı.. Eylülden beri burun akıntısı hayatımızın doğal bir parçası.. Korkular ve panikler de cabası. Daha önce yazdığım gibi evde hasta bir çocuk varsa hayatta başka bir şey kalmıyor..
Başka ne oldu?? Pek de hatırlamıyorum aslında, bizim küçük dünyamız bir şekilde dönüyor.. Filmler ve kitaplarla uzaklaşmaya çalışıyoruz büyük ve kötücül dünyadan.. Sağlık olduktan sonra.. Artık başka şeyi sorun addetmediğim yaşlardayım..
2016 dair planlarım var.. Dil ve eğitim en başta, sonra gezmek ve okumak tabi.. Ama tek bir dileğim var.. Var olanı bozmasın yeter.. Gölge etme başka ihsan istemem diyor ya.. İşte öyle :))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Teşekkürler....