Oğluşum, tam 1 yaşına girdi. Artık yaşı var adamın, toddler statüsüne erdi-sayılır-:)
Bu ayki becerilerine bakarsak. Daha bir sosyal olduğunu söyleyebiliriz. Parkta çocukların peşi sıra gitme azmi var. Ama elimi bırakıp yürümekten -sanki- korkuyor gibi. Elini bıraktığımı fark ederse atıyor kendini yere ve vuruyor emeklemeye.
Bir kaç adım atmışlığı, tek başına uzun süreler ayakta durmuşluğu ol sa da yürümüyor henüz...
Ama yaramazlıktan geri durmuyor.
Ve her şeyi taklit ediyor. Sesleri, oyunları, hareketleri...
Araba demişliği bile var bizi taklit ederken ama anne, baba, dede, gel, ver dışında tutarlı ve düzenli bir kelime hazinesi yok.
En çok canımı sıkansa bu aralar her şeyi ağlayarak yaptırma çabası.
Babaanne ile kalmanın dezavantajı olsa gerek. Hele Ulaş'ın ki her istediğini anında veren, huysuzlanmasına hele hele ağlamasına hiç tahammülü olmayan bir babaanne ile :((
Nasıl yapacağını, nasıl alacağını bildiği halde benden istiyor bazı şeyleri. Kendisinin almasını göstermeye çalışırken de sabırsızlanıyor, huysuzlanıyor, arıza çıkarıyor. Ama kusura bakmayacak tosbağ. Kendi yapacak paşa paşa...
Doğum günü vesilesiyle arkadaşları ile bir araya geldiğinde yeni bir davranış kalıbını fark ettik tospiğin: Kıskançlık!!! Benim kucağımdaki Efe'yi kıskanıp yaka paça çekiştirerek kucağıma mı atlamadı. Çocukların önüne koyduğum oyuncakları toplayıp kendine önüne mi almadı. Gerçi bulunduğu dönem itibarıyla her ne kadar normal egosantrik tavırlar olsa da olmasını istediğim/beklediğim yaradılıştan çok uzak... Tabi geçici bunlar. Ama hem komik, hem de üzücüydü kendi adıma...
Bu ayın sayısal verilerine gelirsek normal seyrinde bir fiziksel gelişim söz konusu..
Kilo: 10.300gr
Boy: 76cm.
Kafa:46cm
Boyu biraz kısa mı diye kafayı takmayacağım, ya da kilo biraz fazla mı diye. Bir yürüsün bakalım. Bu kadar hareketle kilo falan kalmaz da.. Umarım boy da uzar...
En büyük eğlencesi tırmanmak. Evin merdivenlerini, kaydırağın merdivenlerini, kütüphaneyi.. günde defalarca çıkıp iniyor(z). Koltuklara da tırmanmak için ayağını kaldırıyor ama henüz boyu ermiyor. Eğer birimiz yakındaysak tutunup veya dize bacağa ya da neresi olursa basıp çıkıyor, alt çekmeceyi açıp üstlere tırmanıyor ama bir şeyi getirip basamak olarak kullanma fikrinden henüz uzak (şükür mü demeli)
Ve 1 yıldır birlikteyiz. İyi kötü, doğru yanlış, yuvarlana tekerlene gidiyoruz işte. Elimizden gelen ve ötesi ile...
1 yıldır anneyim...
Hep şikayet ettim galiba. Beni kısıtlıyor, engelliyor, aman çok da lazım değil dedim. (evet evet dedim bunu- Ulaş için değil tabi genel :)
Ama çok mutluyum. Anne olduğum için. Özel olarak Ulaş'ın annesi olduğum için.
Neyse bu da bir başka yazı konusu... Vakit bulursam tabi...
Daha doğum günü detayları da var....
Çok işim var çok...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Teşekkürler....