Artık her yeni gelen yılın birbirinin aynı olduğu yaşlara mı geldim, yoksa değişim korkum mu engel ilerlemenin önünde. Belki de yaşadığım değişimleri fark edemiyorum. Bilmiyorum. Bildiğim şu ki 2019 2018'den çok da farklı değildi.
Öncelikle Ulaş tabi.İlkokula alıştı, hatta 2. sınıfa başladı. Okumayı sevdi, matematiği sevdi, okulu sevdi. Tabi Ulaş birlikte biz de alıştık ilkokul öğrencisi velisi olmaya. Aslında özel okulların dengesiz politikaları nedeniyle hala alışmaya çalışıyoruz :( diyebiliriz.
Bunun dışında ufak-tefek sağlık sorunları yaşadık hem ben, hem Önder. Önder'in hayat tarzında yaptığı ufak değişimler hepimize yansıdı diyebiliriz, akşamları yürüyüşe çıktığında Ulaş'la klasik müzik dinleyip kitap okuma gibi entellektüel bir yarattık kendimize :)
Bunum dışında Ulaş piyanoya başladı ve severek çalıyor.
Ben yıllardır istediğim ve bir türlü fırsat yaratıp gid-e-mediğim yaratıcı yazarlık kursuna gidebildim. Çok keyif aldım ve kafamda aklımda yepyeni bir ufuk açıldı, belki bir roman olabilir ilerde:)) Bilemiyorum. Ama kesinlikle 2019'da yaptığım en iyi şeydi. Kendimi kendim gibi hissettiğim bir süreç oldu açıkçası.
Tabi aile olmanın bir özelliği olarak benim bu yaşantım bizim evin erkeklerine Ulaş'ın tabiri ile "baba-oğul" zamanı yarattı ve ikisine de iyi geldi :)
İş yeri ile ilgili bazı değişimler oldu ama kokusu 2020'de çıkacak ve bakalım ne olacak. Korku ve merakla bekliyorum.
Bunun dışında şükürler ailemize, sağlığımıza, huzurumuza, düzenimize..
Şimdi gel bakalım 2020 ama korkutmadan, sarsmadan, üzmeden gel. Dermansız dertler vermeden, düzenimizi, huzurumuzu bozmadan gel.
Şükürlerimizin daha çok olduğu, keşkelerden uzak bir yıl ol.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Teşekkürler....