kayıp trimester biterken

Hamileyken hamilelik ve bebek konulu kitap, makale, vs okumamaya karar vermiştim. Büyük ölçüde kararımı uyguladım da sayılır.

Lakin "dervişin fikri neyse zikri de o olur" hesabı, kafam bunlarla meşgul olduğundan bir şekilde gözüme çarpınca okumadan geçemedim.

Bu süreçte fazlaca katılmasam da çok keyifli bir fikir okudum. Dr.Harvey Karp iddia ederler ki bir bebeğin doğum süreci 9 değil 12 ayda tamamlanırmış, yani doğduktan sonraki 3 ay da aslında zavallı bebişlerin anne karnında geçirmeleri gerekirken dünya üzerinde geçirmeye mahkum edildikleri "kayıp dönem- 4. trimester"miş.




Fikir çok hoşuma gitti. Hani tanrının eşek, köpek, maymun ve insana ömür dağıttığı hayvanların fazla insanın az bulması sonucu artan sürelerini insana verdiği fıkra gibi.. Tanrı insanın dişisine acımış 12 aylık hamilelik süresini 9 aya indirmiş, bebecik de bu süreci dışarda tamamlamış. :))

Karp bu dönemdeki sebepsiz ağlamaları, koliği felan buna bağlıyor. Sarıl, şiştle gibi önerilerde bulunuyor. Lakin kitabı okumadığımdan fazlacana atıp tutmak istemem. Bu girizgahın nedeni  biz bu dönemi bitirdik demekti.

Bebeğmizi artık doğdu kabul edebiliriz yani. Son ve kayıp 4. trimester de bitti. Ulaş artık 3 aylık.......




Bu ay 6200gr ve 61cm olmuş tospa. Güzen anneannesi gayet sağlıklı olduğunu söyledi ve anasının içine su serpti. Her ay çok kilo aldı diye tasalanan ben bu ay niye 1 kilodan az aldı diye düşünüyorum. Obsesyon başka bir şey.







Bıngıldak ile ilgili bir sorun görünmese de ilacın dozunu azaltmayı önerdi hemşire.

Zaten azaltmıştım. Biraz daha azaltıcam. Kapanmasın bıngıldak.


Bunun dışında Ulaş bey artık adını tanıyor, sesli, çığlıklı gülüyor, kendi kendine oyun oynuyor, konuşuyor.


Konuşmaya bayılıyor. Ağlarken "agu" diyorum susuyor. Konuşmaya başlıyor. Çok komik sıpa.

Dönme çabaları tam gaz. Bir kaç kere başarmış olsa da henüz bir düzen yok. Kucağımda iken oturmayı bile başarıyor. Yatmaktan pek hoşlanmıyor. Hep etrafa bakınacak.

Haftasonu babasının da katılımı ile Ulaş'a ay dönümü doğum günüsü yaptık. Ne de olsa doğdu :)). Pastanın üzerindeki mumlar inanılmaz dikkatini çekti gözünü ayıramadı.











3aydır hayatımızda Ulaş. 3ay oldu anneyim. Hala tam anlayamamış da olsam, zaman zaman kendimi bu konuma uygun ve yetkin görmesem de, bazen öfkelensem, paniklesem, kendimi çaresiz hissetsem de, onun gelişimini gördükçe hissettiğim mutluluğu hiçbir ozanın, şairin, yazarın tarifleyebileceğini sanmıyorum.

Daha nice güzel günler görürüz umarım...

PS: Duygusal bir yazı oldu galiba. :))