2017 de bitiyor. çok değil birkaç yıl önce bu yılların geleceğini hiç düşünmezdim. Kıyamet falan kopar sanıyordum galiba.. İnanılmaz ama hala dönüyor dünya. Her şeye rağmen.
2017de neler oldu. Zavallı dünyada ve bahtsız memleketimde değil benim küçük minik kendi dünyamda..
En önemli ve farklısı doktor oldum. Yani tezimi bitirmeyi, teslim edip savunmayı başardım ve doktor ünvanını adımın önüne ekledim. Ama tabi her zaman olduğu gibi tüm heyecanlı plan ve hayallerime karşın bu ünvan ve sürecinde edindiğim bilgiler bana ve insanlığa pek bir şey katamadı -henüz diyelim buraya, belki 18de kim bilir?
Başka ne oldu 2017 yılında. Aslında olan pek de bir şey yok. Yani değişen bir şey yok. Zaten aslına bakarsanız 35ten sonra bana bir haller oldu. Değişimden korkar oldum. Her şey böyle kalsın, zaman dursun, pek bir şey değişmesin ister oldum. Sanki değişim hep kötüye doğru olacakmış gibi bir karamsarlık, sanki hayatımda zirveye çıkmışım gibi bir ukalalık, öyle karman çorman saçma sapan bir ruh haline girdim yani :)
2017de Ulaş bir yaş daha büyüdü. Beraber yaptığımız şeyler arttı. Sinemaya gittik bol bol. Bir sürü kitap okuduk. Gezdik.
Ayy gezmeleri ayrı anlatmak lazım bu sene iki ülke 4 şehir yaptık ve çok ama çok güzeldi.
Bu arada dip not: Ulaş gerçekten tam yol arkadaşı yapılacak çocuk, ama fazla müze gezmeyeceksen, müze fazlası arızaya yol açıyor- şimdilik. Yazın Midilliye gittik birkaç günlüğüne ve hayatımın en sakin en dinlenceli yurt dışı tatili oldu. Sonbaharda da İtalya -Roma, Floransa ve Venedik. dediğim gibi daha uzun anlatmalı bunları. Çok keyifli ve güzel tatiller oldu.
Hiçbir zaman öyle büyük bir hayatım olmadı zaten. Düşlerim bile büyük değildi. Minimal yaşadım hep, en "azgın" zamanlarda bile taşamadım yatağımdan.
35ten sonra bu minimalizm daha da arttı. Dünya ve memleket kafayı yedikçe akıl ve ruh sağlığımı koruyabilmek için tam bir kabuk canlısı oldum.
Geçen yıl hayatımda enderen yaptığım bir şey yaptım be seneyi "planladım". Aslında planlamak sözcüğü gerçek planlamalar yapan insanlara haksızlık. O yüzden minik dünyama yeni minik tatlar eklemek için yapmayı düşlediğim, istediğim birkaç madde yazdım uzun zaman sonra aldığım ajandama -ki bunlar hep doktora tezini bitirme sürecinde girdiğim haller sanırım.İşte o listeye baktığımda 9 maddeden 7sini öyle ya da böyle gerçekleştirdiğimi görüyorum ki bu benim için çok büyük bir oran. Hele de hayatımın tembellik zeminindeki ufak sıçramalar ile ilerlediği hesaba katılırsa.
Bu senenin bir büyük olayı da ne listemde ne aklımda olmayan bir değişim gerçekleşmesi. Sigarayı bırakmam. 2 ay oldu ve ben sigarayı bırakmış olduğumu bile unutuyorum ne komik. bunu ne başarı ne de zafer olarak görüyorum açıkçası. Büyük bir mücadele ve irade de değil. Yalnızca bir olgu. Önceden içtiğine pişman mısın?, daha önce bırakmadığına pişman mısın?, canın istemiyor mu?, içmek istemiyor musun? gibi sorular geliyor ve hepsinin cevabı hayır. Sanki ne bileyim önceden yüzümde kırışık yoktu şimdi var. Onun gibi bir olgu işte.
Bu sene başka ne oldu? İstediğimden çok daha az kitap okumuşum ve bunu fark edince önce fena halde sinir oldum. Sonra hatırladım doktora tezi savunması falan derken az okumam normal sanki ama zaten bunları düşünerek hedefi düşük tutmuştum. Ama seneye daha çok okumalıyım.
Bu da bu yılın özeti olsun..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Teşekkürler....